Bitki özleri ile inek laktasyonunun artırılması önemli bir konu. Glikoz metabolizması, hücrelere ve dokulara enerji tedarikini düzenleyerek hayati fonksiyonları besler. Ruminantlarda bu süreç, periferik dokularda düşük glikoz konsantrasyonları ve düşük insülin yanıtı ile karakterize edilir. Süt inekleri daha da zorlu ve son derece yoğun bir fizyolojik sürece sahiptir: süt üretimi için çok miktarda glikoza gerek duyarlar ve gebelik ile laktasyon arasında sadece kısa bir geçişe sahiptirler.
Monogastrik (tek mideli) türlerde, ana glikoz kaynağı bağırsaklarda, sindirilen gıdalardan emilirken, ruminantlar esas olarak karaciğer glukoneogenezi tarafından üretilen glikoza bağlıdır. Birincil glukojenik öncü, substratların %60’ından fazlasını temsil eden propiyonattır. Bunu yaklaşık %20 ile laktat, ardından amino asitler, küçük uçucu yağ asitleri (valerat, izobutirat) ve gliserol izler.
Glikozun hücreler tarafından etkili bir şekilde emilebilmesi için glikoz taşıyıcı (GLUT) moleküller tarafından taşınması gerekir. Her biri belirli bir role ve çalışma moduna sahip 13 farklı GLUT türü vardır. GLUT1 molekülleri, bazal glukoz konsantrasyonuna yanıt verir ve vücuttaki tüm dokularda bulunur (De Koster ve Opsomer, 2013). Çeşitli GLUT molekülleri arasında, sadece GLUT4 insülin stimülasyonuna yanıt verir ve iskelet kası, adipoz ve kalp dokuları tarafından glikoz alımını kolaylaştırır. Meme bezindeki glikoz alımı ise özel bir durumdur: esas olarak GLUT1 ve GLUT8 tarafından yönlendirilir ve GLUT4’ün yokluğu ile karakterize edilir. Başka bir deyişle, burada glikoz metabolizması süreci insülin tarafından düzenlenmez. Miktar açısından, meme bezi mevcut glikozun % 50’sinden fazlasını emer ve üretim zirveye ulaştığında bu sayı % 85’e kadar çıkabilir.
Gebeliğin sonunda ve erken laktasyonda, süt inekleri insülin direnci gösterir. Aslında, ineğin iç süreçleri, glikozu süt üretimine yönlendirerek ve aynı zamanda periferik dokuda glikoz emilimini sınırlayarak buzağıya yeterli glikoz tedarikini sağlamak için yapıyı değiştirir (De Koster ve Opsomer, 2013). Bu olgu, “glikoz korunması” olarak bilinir. Glukoneogenez, ruminantlarda başlıca glikoz üreten metabolik süreçtir. Bu yol, substrat mevcudiyeti, insülin ve glukagon gibi hormonlar tarafından düzenlenir. İnsülinin görevi, glukoneogenezi inhibe etmek ve gerektiğinde glikoz çıkışını azaltmaktır.
Genel olarak bu sonuçlar, salgılanan insülin miktarını azaltarak, RPC’nin laktasyondaki süt ineklerinde, süt üretimi için glikozu yeniden yönlendirmiş olabileceğini düşündürebilir.