Ham proteine bağımlılığı azaltmak için hangisinin en iyi olduğunun belirlenmesi
Kümes hayvanları, dünya çapında et üretiminin en popüler biçimi olmaya devam ediyor. Güvenilir, sürdürülebilir uygulamalar, çiftçilerin rutinlerinin çoğunun bir parçası olacak. Kanatlı diyetlerinde ham proteini (CP) büyük ölçüde azaltan yem yönetimi uygulamaları, nitrojen atılımını ve çevre kirliliğini azaltan önemli bir etken olabilir.
Kanatlı performansı üzerinde olumsuz bir etki olmaksızın, kanatlı sağlığı sonuçlarını ile ekonomik faydaları da iyileştirebilir. Bununla birlikte, aşırı CP azalması, büyüme performansını tehlikeye atabilir. Yağ birikimini artırabilir. Bu genellikle diyetteki esansiyel amino asit (AA) ve esansiyel olmayan AA sınırlamaları ile ilişkilidir. Ancak, azaltılmış CP rasyonlarında kullanılan yem tahılının piliç performansı üzerindeki etkisi çok az ilgi görmüştür.
Avustralya, Sidney Üniversitesi bünyesindeki Kümes Hayvanları Araştırma Vakfı’ndan Peter V Chrystal, Peter H Selle ve Sonia Yun Liu ile işbirliği içinde gerçekleştirilen bu çalışmanın amacı, CP beslenmesinin önemli ölçüde azaltılması bağlamında, mısır ve buğday bazlı diyetlerin piliç performansının karşılaştırılmasıdır.
Mısır ve Buğday Bazlı Beslenmenin Karşılaştırılması
Toplam 216 erkek Ross 308 piliç, yumurtadan çıktıktan sonraki 7 ila 35 gün arasında izo-enerjik (12.85 MJ/kg) mısır veya buğday içeren peletlenmiş yemlerle beslendi. Diyetler, 222, 193 ve 165 g/kg CP içerecek şekilde formüle edildi.
Tüm diyetler standartlaştırılmış ileal (ince bağırsağın alt ucuyla ilgili) sindirilebilir (SID) lizin seviyesi 11.50 g/kg, glisin eşdeğerleri 14.51 g/kg olacak şekilde formüle edildi ve diyet elektrolit dengesi 250 mEq/kg’da tutuldu.
Her diyet için, 2×3 faktöriyelli beslenmeyi iyileştirici tasarım olarak altı tekrarlı kafes (kafes başına 6 kuş) oluşturuldu. 7 ila 35 günlük çalışma süresi boyunca ağırlık artışı, yem tüketimi, yem dönüşüm oranı (FCR) ve bağıl karın yağ yastığı ağırlığı belirlenmiştir. Deneysel veriler daha sonra SPSS Statistics 24 programı ile analiz edilmiştir.
Tedaviler Arasındaki Önemli Etkileşimler
Büyüme performansı parametreleri için, tedaviler arasında önemli etkileşimler (P < 0.001) gözlemlendi. 165 g/kg CP’li mısır beslenmesine dayalı muadillere kıyasla, ağırlık artışı yüzde 34,6 (1549’a karşı 2370 gr/hayvan), yem alımı yüzde 18,3 (2843’e karşı 3481 gr/kuş) ve FCR yüzde 24,9 (1,840’a karşı 1,473) daha düşüktü.
165 g/kg CP mısır bazlı diyet verilen piliçler, karşılık gelen 222 g/kg CP rasyona göre yüzde 7,05 oranında (2370’e karşı 2214 g/tavuk) daha yüksek ağırlık artışına sahipti. Benzer şekilde, 193 g/kg CP mısır bazlı diyet, yüzde 8,22’lik bir ağırlık artışı avantajını destekledi (2396’ya karşı 2214 kg/tavuk).
Ayrıca, buğdaya dayalı diyetlerdeki yem alımında yüzde 18,5’lik bir düşüşün (2843’e karşı 3487 g/kuş) aksine, 222 g/kg CP rasyonlarından 165 g/kg CP rasyonlarına geçişle birlikte, mısır bazlı rasyonlar yüzde 8,51’lik bir yem alımı artışı (3481’e karşı 3208 g/kuş) sağlamıştır.
Nitekim, mısır bazlı diyetler nispi olarak yağ yastığı ağırlıklarını iki kat artırmıştır (12.77’ye karşı 6.42 g/kuş), ancak buğday bazlı diyetler yağ birikimini etkilememiştir.